Am in Wonder Dream มิติฝันพิศวง [Yaoi]
ตามหาความทรงจำที่หายไป ก่อนที่กายเจ้าจะไร้วิญญาน เสียงกระซิบที่ดังขึ้นภายในความฝันนั้น ดังขึ้นหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น มันได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของผมไปโดยสิ้นเชิง
ผู้เข้าชมรวม
388
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ปฐมบท
" เอี้ยด...!!!! " เสียงของล้อรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เสียดสีไปกับพื้นถนนคอนกรีต ส่งเสียงดังไปทั่วรอบๆบริเวณที่ผมยืนอยู่ ทุกคนต่างหันมามองผมด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ในเวลาเพียงแค่เสี้ยววินาที
" ปัง...!!!!" ใช่ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ในเสี้ยววินาทีจริงๆ
" กรี้ด!!" เสียงของใครบางคนที่กรีดร้องขึ้นดังขึ้นมาในหูของผม เสียงที่คุ้นเคยนั่นคือเสียงของเเม่ ผมเอง " ไม่ ไม่ ลูกต้องไม่เป็นไร เเข็งใจดีๆไว้นะ ลาร์ค!! " เเม่ของผมพุดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ไหล่ของเธอสั่นเเฝงไปด้วยความตกใจกลัว
รอบๆตัวของผมนั้นมีเลือดสีเเดงสดไหลนองอยู่เต็มไปหมด ทุกๆคนที่ยืนมองอยู่รอบตัว ต่างยืนนิ่งไม่ไหวติง ทุกอย่างเหมือนถูกเวลาหยุดเอาไว้ ทุกอย่างเคลื่อนที่ไปอย่างช้าๆ เหมือนในหนังที่กอไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบ บางคนวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง บ้างต่างก็ตัวสั่น
"วี้..!! หว่อ..!! วี้..!! หว่อ..!!"
เสียงไซเรนดังขึ้น บอกว่ารถพยาบาลได้มาถึงเเล้ว เเม่ที่นั่งกุมมือของผมอยู่นั้นน้ำตาไหลเต็มอยู่บนใบหน้า "ลาร์ค ลูกต้องไม่เป็นไร แม่อยู่นี่...อดทนเอาไว้ รถพยาบาลมาถึงเเล้ว ลูกจะต้องไม่เป็นไร...ลูกจะต้องไม่เป็นไร..." น้ำเสียงที่ออกมาจากลำคอถูกเค้นออกมาเป็นประโยคอย่างยากลำบาก ผมได้เเต่นอนมองภาพข้างหน้า ทุกอย่างดูวุ่นวาย ในขณะที่ผมได้เเต่อยู่นิ่งๆ ไม่รู้สึกอะไรเลย
ดวงตาของผมกระพริบอย่างช้าๆ เปลือกตานั้นหนักอึ้ง รอบๆตัวนั้นเหมือนเป็นสีขาว
'อ่า...นี่เราคงจะ....ตายเเล้วสินะ......' เสียงของผมดังขึ้นในใจ รู้สึกท้อเเท้อย่างบอกไม่ถุูก
'ชีวิตของเรา...คงมาได้เเค่นี้สินะ อนาคต ความฝัน ฉันคงจะไม่ได้สัมผัสหรือ เเม้เเต่เห็นมันอีกเเล้วล่ะ...'
เมื่อผมคิดได้อย่างงั้น ผมก็ค่อยๆปิดเปลือกตาของผมลง
'ถึงเวลาที่เราจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เเล้วสินะ ลาก่อน...ทุกอย่างๆ ลาก่อน...ทุกๆคน'
รู้สึกได้ว่าขอบตาเริ่มร้อนผ่าว หยาดน้ำใสเริ่มไหลออกมาจากดวงตา ผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเกิดอย่างกระทันหัน เเต่ยังไงซะ คิดไป...
เราก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก...
'....อย่าสิ...อย่าคิดอะไรแบบนั้นดีกว่านะ...'
เสียงที่เเหบเเห้งดังกระซิบขึ้นมาที่ข้างหูของผม ให้ความรู้สึกขนลุกเเละเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว
'นั่นใครน่ะ....' ผมพูดออกไป ไม่กล้าที่จะลืมตาขึ้นมามอง
'...ฮะๆ...ไม่ต้องกลัวฉันหรอก...เพราะฉันคือคนที่จะทำให้นายมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงล่ะ...'
เสียงนั้นดังขึ้นฟังดูขนลุก เเต่ถ้าจะห้ามไม่ให้ความอยากรู้อยากเห็นของผมถามออก ก็คงจะไม่ได้
'นาย...จะช่วยฉันงั้นเหรอ...ได้ไงล่ะ'
'...หึๆ...ง่ายนิดเดียว ขึ้นอยู่ที่ว่านายจะทำมันสำเร็จรึเปล่า...'
'เเล้วมันคืออะไรล่ะ...'
'...ถ้าฉันบอกไป นายจะต้องทำมันให้สำเร็จนะ...นายเเน่ใจเหรอว่าอยากจะทำมันให้สำเร็จน่ะ...มีทางเลือกแค่สองทาง ตอบตกลง เเละ ไม่ตกลง...เอายังไงดีน้า...คึหึๆ '
เสียงนั่นยังคงดังก้องกังวานอยู่ในหัวผม เอาไงดีล่ะ อยากที่จะมีชีวิตอยู่ หรือจะนอนตายอยู่เเบบนี้ เราต้องตัดสินใจ...ถึงเเม้คำพูดของคนๆนั้นจะเชื่อไม่ได้ เเต่เราก็ต้องเสี่ยง ก็เรายัง...
อยากมีชีวิตอยู่...
'ก็ได้...ฉันตอบ...ตกลง'
'คึหึๆ...นายเเน่ใจเเล้วนะ...นายจะกลับไปเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เเล้วนะ.....'
'ฉันเเน่ใจ...ไม่ว่าจะยังไงฉันก็อยากจะมีชีวิตอยู่'
'ความต้องการของมนุษย์นี่.....ไม่มีที่สิ้นสุด จริงๆด้วยสินะ'
'นายพูดว่าอะไรนะ.....'
'....ไม่มีอะไรหรอกน่า...ไม่ต้องไปสนใจ....ฉันจะบอกสิ่งที่จะต้องทำล่ะนะ......' เสียงนั้นค่อยๆเบาลงจนเป็นเสียงกระซิบ
เสียงกระซิบที่จะเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล
.
.
.
.
.
'ตามหาความทรงจำที่หายไป ก่อนที่กายเจ้า จะไร้วิญญาน.......'
End of Intro.
________________________________________________________________________________________
สอบถามรีดเดอร์ที่เข้ามาอ่านทุกคน::
คือว่าไรต์เตอร์กำลังคิดอยู่ว่าควรจะอัพนิยายเรื่องไหนติดต่อกันก่อนดี ระหว่างเรื่องนี้ 'มิติฝันพิศวง' ที่เป็นเรื่องออกแนว yaoi กับอีกเรื่องที่ออกแนวจิ้น 'เจ้าชายสโนแบล็คกับปริศนาผู้พิทักษ์ทั้ง 7' ไรต์กะว่าจะจริงจังในการอัพนิยายสักเรื่องไปเลย อัพแบบประมาณอาทิตย์ละสองตอน แล้วทีนี้มันมีนิยายสองเรื่องอย่างที่ว่าไป เพราะสับราง(?)อัพนิยายไม่ค่อยเป็น แล้วกลัวจะดองจนขึ้นรา ก็เลยกะจะเอามาให้โหวตกันระหว่างสองเรื่องนี้ ยังไงก็ช่วยกันโหวตหน่อยนะ ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ ^^
ผลงานอื่นๆ ของ I upon the time ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ I upon the time
ความคิดเห็น